Beaune

Na Langres zijn we naar Beaune gegaan. Een mooie plaats in de Bourgogne. Die dag zijn we door de Cote d’ Or gereden. Klinkt als lekkere chocola, maar het waren prachtige wijngaarden langs alle hellingen. De wijnroute liep via oude dorpjes waar de tijd stil heeft gestaan. Totaal uitgestorven en geen mens te zien. Deze Route du Grand Cru ging langs de mooie wijngaarden en dito Caves, waar ze flessen wijn verkochten voor 280 euro; nee laat maar, een beetje veel voor een flesje druivensap met alcohol, dan maar een pak wijn van de Lidl, ook lekker. Wijnkasteel Chateau du Clos de Vougeot bezocht met vier middeleeuwse wijnpersen, waarvan één uit 1477. Mooi kasteeltje met prachtige authentieke ruimtes die af en toe nog worden gebruikt voor “herenclubs” om de wijn een zeker predicaat te verschaffen. Met een hoog gehalte aan dure sportauto’s voor de deur. Bijzonder publiek, zoals een groep Zwitsers met een zilveren proefdrinkschaaltje om hun nek en malle petjes met speldjes op hun hoofd. ‘s Avonds geslapen op een mooie plek bij een uitgedroogd meertje, waar we alleen stonden…. Altijd weer bijzonder die stilte en helemaal ergens alleen te staan.

De volgende dag naar Beaune, een oude stad (daar grossieren ze in Frankrijk in), compleet met stadsmuur. Daar hebben we het Hotel-Dieu bezocht, een middeleeuws ziekenhuis gebouwd naar Vlaams voorbeeld, waarvan het eerste deel gebouwd is in 1443. Dit ziekenhuis was in gebruik tot 1985 (!). Er is zelfs nu nog een zaal in gebruik voor Coronaprikken. Het Renaissance gedeelte heeft een prachtig dak met geglazuurde dakpannen met allerlei gekleurde motieven. Daarna stadswandeling door Beaune gemaakt en een stukje over de stadsmuur gelopen. Alles was weer prachtig en op zijn authentieke Franse wijze onderhouden. Die avond zijn we naar een camperplaats gegaan in Ecuisses.

Niet mooi, maar wel praktisch omdat we de volgende dag meer kilometers zuidwaarts wilden rijden. Er zou een watervoorziening zagen we op de app. Helaas was deze voorziening zoals te doen gebruikelijk hier “en panne” en in het hypothetische geval dat de voorziening wel zou werken had je jetons (soort muntjes) nodig om de boel in werking te zetten. Waar je deze jetons moest vergaren wist niemand. Goed geregeld dus weer, vive La France ! Er stonden wat witte dozen waar we bovenuit reikten en sloten ons aan in het rijtje. Geen contact maar er stond wel een “bijzonder” figuur in ontbloot bovenlijf vol met tattoos met een oude omgebouwde koelwagen, die hij al 3 keer van binnen had verbouwd. Hij was het die ons direct aansprak. Hij had een grote schildering van een levensgrote piratenkop aan de ene kant op zijn “camper” geschilderd en zag er een beetje uit als een zwerver. Toen Rob vroeg of hij een piraat was, zei hij “nee hoor, ik ben één van de Daltons”, die vier Daltons had hij de andere kant van zijn vehicle mee versierd. Dat zijn zo onze contacten.

De volgende dag dus de kilometers richting de Cevennen gereden. We staan nu op een verlaten plekje langs het riviertje de Loire, waar we 2 nachten gestaan hebben.

Nog even getwijfeld om direct om de hoek het stadje Puy-en-Velay te bezoeken. Er zou daar een volgens de ANWB-boekjes een zeer groot en monstrueus lelijk rood Mariabeeld op een rots zou staan. Dat zou zelfs zo groot zijn, dat je er in kan. Heel verleidelijk, omdat ik toch een groot fan van Maria ben, maar we willen niet weer een stad in en even wat natuur opsnuiven aan het mooie riviertje. Er komen hier alleen ’s avonds wat jongens en meisjes met auto’s met net iets te dikke banden om elkaar wat beter te leren kennen en te verkennen.