Frankrijk, Bouillon en kou

Na de Aldi overnachting besloten we om de volgende dag Frankrijk uit te gaan rijden. Maandagochtend zouden de vrachtwagenchauffeurs zich voegen in de staking om alle wegen te blokkeren,en dat wilden we voor zijn. En als de neus richting huis gaat dan wil je ook naar huis. Al voor 8-en gaan rijden. Op zondagochtend tegen 9 uur liepen we tegen de eerste blokkades aan. Het waren langzaam aan acties en ze lieten af en toe een automobilist door. Rob had al snel door dat je een beetje mee moest schreeuwen en ze moest ondersteunen, dan werd je door gelaten en dan moest je toeterend een rondje rotonde doen. Met af en toe wat oponthoud zijn we Frankrijk uitgekomen. Het grootste debacle was echter dat ik hem op het eind van de dag in het donker na 10 uur rijden de Argonne instuurde langs onverlichte smalle wegen die slingerden en met hoogteverschillen. Ik dacht dat is een kortere route maar niet helemaal slim op het einde van een lange dag, en vermoeid en een truck die zwaar is om te besturen (het is geen autorijden maar een machine bedienen). In het donker naar Bouillon en daar was een camperplaats. Verstoord door het luide motorgeronk worden de 2 andere camperaars geactiveerd en komen effe buiten kijken. Binnen de minuut zijn ze weer binnen. De volgende ochtend als het licht is zie je dat je bij het kasteel staat van de ons welbekende Godfried (van Bouillon). In zijn stulpje zijn we 2 jaar geleden eens wezen kijken. Aan het begin van een gang is een soort nis, een troon uit de rots gehouwen, wat de zetel van Godfried zou zijn. Een keiharde stenen “troon” in een donker gat zonder uitzicht. Daar vroegen we ons allebei af “wat moet je daar nou doen, als je daar zit?”. “Beetje koning zitten te wezen over die Ardennen?”. Plannen uitbroeden voor de kruistocht die je op het oog hebt ?. We kregen overigens wel seniorenkorting zonder erom te vragen, geeft ook te denken als je 58 bent, maar afslaan is ook zoiets. Die ochtend toen we omhoog keken naar het kasteel was het rond het vriespunt en ons stalen bundeswehr huis was koud en vochtig.  Op naar huis, om je te verbazen hoe ruim ons huis thuis is, hoe warm, hoe comfortabel en hoe heerlijk het is om je vertrouwde spullen weer om je heen te hebben. Reizen is fijn en avontuurlijk; elke dag weet je niet wat er komen gaat en wie je tegen komt voor een onverwacht praatje maar de structuur thuis en het comfort daar geniet je dan ook weer dubbel van.

Thuis achter een buro de foto’s en filmpjes geselecteerd en op het reisblog gezet. Is wel effe heel makkelijk dan ineens ( in december volgend de laatste videofilmpjes). We hebben in totaal 8766 km gereden plus we hebben een 1500 km gevaren omdat we de ferry hebben genomen van Barcelona naar Tanger Med.

En allen nog bedankt die af en toe gereageerd hebben op het reisblog want dat is ook heel leuk om onderweg de reacties te lezen.

Afsluitend nog een advies, volgens Horst moet je meenemen voor een reis naar Marokko:

Sandblechen, Fliegenklatscher und Glück. En dat is inderdaad volgens ons de verkorte versie, en maar al te waar voor een goede reis door Marokko.