Cordoba en Valencia

Van Ronda zijn we naar Cordoba gereden, althans een camping 20 km voorbij Cordoba in VillaFranca de Cordoba. De route door Andalusië is werkelijk prachtig. De kleine en grotere dorpjes die in de heuvels liggen zijn wonderschoon om te aanschouwen. Een camping in het bos met enkele toeristen, en warm water. Het was alleen een beetje fris geworden namelijk een graad of 12 a 13 en het werd behoorlijk vochtig in ons stalen huis, dus de kachel aan.We zijn met de bus naar Cordoba gegaan om de grootste moskee te bezichtigen. De moskee is vele malen verbouwd, gerestaureerd en uitgebreid ook door de katholieken en inmiddels is het een kathedraal, die een combinatie is van arabische, visgotische en christelijke bouwtechnieken en inzichten. Het was erg indrukwekkend vooral de afmetingen en al de handgemaakte versieringen. Wat een arbeid zit daar in . Het ziet eruit of ze in die tijd werkelijk niks anders te doen hadden en maar aan het versieren, verfraaien bleven. Cordoba heeft ook een oude romantische brug volgens de reisgids, maar volgens onze conclusie is hij kapot gerestaureerd met modern beton ertegen aan geflanst.  De straatjes en stadspoorten zijn authentiek en sfeervol om rond te kijken. Heerlijk gegeten en weer terug naar ons kamp. Omdat het zo koud, en dus vochtig was hebben we besloten om oostwaarts te rijden recht naar de middellandse zee in plaats van dwars het land door naar het Noorden. In de Pyreneeën schijnt het te vriezen ’s-nachts dus daar hadden we echt geen zin in. Je hebt alleen maar last van die bergen volgens Rob. Effe leuk om tegenaan te kijken maar verder ben je er de hele dag tegenop  aan het rijden (met 25 km per uur) en het is er ook nog koud. Die dingen staan gewoon gruwelijk in de weg. Aan zee was het een graad of 20 wat ons beter leek na veel regen en kou. Het was een saaie weg van Cordoba naar noordelijk Valencia via de Autovia maar het schoot wel lekker op. Gisteren aangekomen op een te keurige camping Valencia bij Pucal. Het was een hele grote camping met allemaal bungalows en vakken gemaakt voor de camperaar.  Wij pasten echter letterlijk en figuurlijk niet in zo’n vakje. Na vele keren steken stonden we er diagonaal in onder belangstelling van echt heel veel keurige camperaars. Allemaal verschillende nationaliteiten en ze hadden zoiets nog nooit gezien. De achterbuurman vroeg waar komen jullie vandaan, en toen Rob zei van Marokko, draaide hij zich meteen om en zei “dat soort wilde dingen gaan wij niet doen hoor” en liep weg. In elk vak stonden 2 keurige nieuw gepoetste fietsen, stoeltjes en tafeltje, schoteltje uit,  droogmolentje buiten en schoenen op de mat voor de deur. Daarna zag ik nog een vrouw met rubber handschoenen aan de camper schoonmaken en ze kwam met de stofzuiger naar buiten om de zak te legen. Tja, daar zou ik nog heel veel van kunnen leren. Toen we ’s-avonds naar zee liepen zagen we een stuk terrein waar gewoon wat campers en busjes aan zee stonden. Prachtig uitzicht, helemaal vrij en een oneindig groot “vak” om te gaan staan. Nou daar wilden wij ook veel liever staan. Besloten om 1 dag van de faciliteiten gebruik te maken, de watertank te vullen en snel naar het strand met ons huishouden. Ook merken we dat we daar ook altijd toch veel meer leuke ontmoetingen hebben omdat daar veel meer “zwervers”(mensen die al jaren in zo’n ding wonen) en avonturiers en andere reizigers tegenkomen. Zoals zojuist weer een Ruwandees die gevlucht is voor de oorlog tussen de Hutu’s en Tutsi’s 25 jaar geleden. Hij woont nu in een vrachtwagen waar we naast staan. Op camping Valencia knikten ze beleefd naar ons maar een praatje en gezelligheid hadden wij niet met ze.