Lennisheuvel OMAN Muscat.

Woensdagochtend 6 maart vertrokken vanuit station Boxtel met de NS naar Eindhoven airport. Vandaar via istanbul overstappen op  vliegtuig naar Muscat in Oman. Wat een lang gehangen in veel te krappe vliegtuigstoelen, transferia in istanbul en dan weer zo'n krappe stoel in voor uren. Dan kom je midden in de nacht op Muscat airport aan en daar is zoveel ruimte dat er geen eind aan komt. Lege lange gangen met alleen maar marmer dat glimt van ruimte naar de volgende ruimte. Mijn stappen die ik per dag moest halen heb ik dan ook weer ruimschoots goedgemaakt na al dat zitwerk. Vervolgens nog in de laatste ruimte langs de douane. Dat duurde erg lang en je komt niet zomaar binnen. Paspoortcheck en vervolgens digitaal visum check. Vervolgens op stip gaan staan voor foto's voor gezichtsherkenning gevolgd door 4 vingerafdrukken. Nou welkom in Oman en ik zie ze denken van "die laten het wel uit zijn hoofd om streken uit te halen". We zijn geregistreerd in de databank. We hadden een jeep gehuurd en we werden keurig opgewacht door een witte vriendelijke jurk. we konden hem dag en nacht bellen. We hadden het hotel gevraagd of we ipv 14.00 uur ook ochtend om 05.00 mochten inchecken en datwasno problem. We hadden thuis een hotel uitgezocht in de stad. Het hotel werd  beschreven als  truely ugly mock baroque met ook nog een lift met goud bekleed. Het is hier winter in die zandbak maar wij puffen ons een ongeluk. 25 tot 30 graden tussen rotsen die ook nog warmte afgeven. Na een slaapje meteen de oude stad in. Wat een rijkdom en ook veel buitenlandse werkers. Veel iraniërs, bangladesh-ers, en pakistanen, indiërs. allemaal verschillende nationalkteten en veel mensen spreken ons aan voor een praatje. De jongetjes-omaniers hebben grote auto's overwegend wit en gekleed in witte jurk, en de meisjes in een zwarte jurk, zodat je ze haast niet ziet zitten in de auto. Dus veel kletsen  en ik krijg aan de lopende band info van rob over alle automodellen met de inhoud van de motor en waarom die uitvoering in ons zuinige landje niet te leveren is. Overigens zijn alle modellen automaat. In de haven lag gisteren een cruiseschip dus er waren voor 2 uur wat toeristen in het stadje. De twee jachtjes van de sultan lagen er naast en waren net zo groot. We hadden geparkeerd aan de vismarkt bij de haven. Komen er 2 vrouwen in volledige paniek naar ons toe en vragen aan ons, terwijl je die torenflatboot ziet liggen en ze er ook net vanaf zijn gekomen, hoe ze weer aan boord kunnen komen. Rob vond het zo'n domme vraag dat hij alleen maar zij: geen idee wij zijn met vliegtuig. Vandaag de paleizen van de Sultan van de buitenkant mogen bewonderen. Aardig optrekje gelegen in een baai met eigen aanlegsteiger. Vanuit die steiger vaart hij naar zijn eigen " bootjes" in de haven van Muscat. Ik dacht dat er nog een cruiseschip lag van maar 10 verdiepingen maar dat werd direct door Rob gecorrigeerd. Nee hoor dat is een priveboot van de sultan of een andere rijke pief met heeeeel veeel personeel. Tja verschil moet er zijn. Ik heb begrepen van een Iraniër die hier woont dat 30 tot 40% heel rijk is. Niet iedereen want we zagen net een man in een soort stofjas op een kruising van autosnelwegen en 6 andere banen bij 30 graden met een integraalhelm op propjes en vuil verzamelen. We hebben een mooie trip naar een wadi mayh gemaakt. Mooi geen mens gezien wel geiten en ezels die in een soort canyon op zoek waren naar eten. Rob had aanvankelijk het idee om in die wadi een stop te maken bij een kiosk met terrasje met parasol en een koude cola. Lachen dus 11 km stenen rotsen geen water wel geiten en wat ezels,