Woestijnen van Arabie

Onze trip zit er bijna op. Morgennacht weer naar huis en hangen op de luchthavens en in het vlegtuig. Gisteren zijn we naar Ras al Hamra Bay gereden omdat we daar wilden zwemmen en wat rondkijken. In de reisgidsen staat de kust ten westen van Muscat beschreven als mooi en vooral vruchtbaar met vele dadelplantages, er wordt daar ook veel groente en fruit verbouwd, zoals bananen en mango's. Echter, het is wel zo dat vervolgens iedereen dacht daar wil ik ook wonen. En daar gaan we flats en huizen bouwen en vooral veel wegen aanleggen en de toeristenindustrie ontwikkelen. Oftewel er is bijna geen stukje onbebouwd langs de kust en een strook van 80 km lang en 10 km breed is er stad aan stad gebouwd. Van Barka naar Seeb, Al Matra en Muscat. De meest vruchtbaarste grond is volgepakt met beton. Veel luxe wijken met prachtige huizen en  grote witte auto's in de carport. 

Het zoeken naar een zwemstrandje is niet echt eenvoudig, maar een succes als het lukt. Prachtig helder water. Voor wat  betreft de foto's lijkt of ik elke dag dezelfde jurk aan heb en dat is ook zo. De T-shirts en de rest wisselt, maar de jurk is een soort handige omkleedtent. Dat is wel zo handig hier met de gebruiken hier om niet aanstootgevend te zijn.

In de jaren 1945-1950 en daarop volgend is de beroemde Engelse ontdekkingsreiziger Wilfred Thesinger door de woestijn en zelfs door de zandwoestijn Empty Quarter getrokken. Een tocht van 1800 km per kameel, met nagenoeg geen eten en water. Het grootste gedeelte van de reis ging door Oman en het  boek dat hij daarover geschreven heeft heet "Arabian Sands". Thuis boek bestellen en lezen. Een documentaire over de tocht is te zien op YouTube. De tocht is in 2011 nagedaan door een Brit met 4 Arabieren.

Onderweg zijn we gestopt in een jachthaven waar ook een een duikschool was en daar hebben we een praatje gemaakt met goed engels sprekende Omaniers. Een oudere man vertelde ons dat hij 10 jaar geleden met een internationale bemanning, en hij als kapitein, vanuit Oman naar Singapore zijn gezeild. De klassieke replica zeilboot hebben ze in 2 jaar zelf gebouwd hier in Oman. Deze boot was van hout en 30 meter lang, die niet genageld was maar helemaal genaaid. We hebben de bijzondere foto's gezien. Onderweg hebben ze een zware storm gehad en is de mast nog gebroken. De boot ligt nu in een museum in Singapore. Toen hij hoorde dat we uit Nederland kwamen  vertelde hij dat hij daar was geweest en kennis had gemaakt met onze eigen King William van Oranje Nassau, en hij op zijn boot was geweest, de Stad Amsterdam genaamd. Zo hoor je nog eens wat over wat onze Willem allemaal doet in zijn vrije tijd.

In de avond aan het strand gaan eten en daarna een wandeling over de soek. Al lopend loopt er een  knul met ons mee die ineens tegen Rob begint te praten.  Hij vertelde dat zijn vader ook een dikke buik had. Toen hij Rob zijn gezicht zag bond hij in en zei dat die van zijn vader nog dikker was. Maar er was een kruid "deetoerba" afkomstig uit Iran dat hij dan in moest nemen en dan verdween zijn buik. Was bij zijn vader ook gebeurt. Hij zou wel even meelopen naar een winkel waar ze dat verkochten. Jullie begrijpen al dat dit advies geen doorslaand succes was. Als hij nou verteld had waar ze lekkere chocolade verkochten of een lekkere zak drop dan had-ie een klant binnengehengeld, maar niet met deze flauwekul.

De indruk die we hebben is dat de Omaniers rijk zijn. Ze gebruiken de opbrengst van de olievelden om te investeren in wegen, scholen. moskeetjes en glad smeren van oude forten. Iedereen is welkom, maar je moet wel zorgen dat je hier een baantje hebt.

Vandaag nog een tocht gemaakt richting de bergen (altijd prachtig) en bij een warm waterbron geweest. Weer diverse oude forten gezien, want in bijna elk stadje staat er wel een. Gelukkig niet allemaal  gerestaureerd. De bron was echt heel warm en er waren kinderen, eigenlijk alleen baldadige jongens, aan het zwemmen in die bron. Overigens hebben we herhaaldelijk gezien dat de jongetjes hier wel heel veel mogen.