340 km rechtdoor

Vanochtend in ons fijne hotel in Duqm opgestaan, het zelfde super hotel als op de heenweg. Het ontbijt van het hotel is in een ander gebouw en daar zijn we met de auto heen gegaan. Een van de weinige hotels met ontbijt, dus nu geen ontbijt van koekjes met bananen. Vanuit dit hotel planden we om naar Sinaw te gaan. Dit was 340 km noordelijk. Na ongeveer 120 km een rotonde en dan nog 220 km een kaarsrechte spiksplinter nieuwe weg met alleen maar een vlakte van stenen en zand tot aan de horizon. Met wel kamelen natuurlijk soms achter een vangrail, maar ook terwijl je 120 rijdt zijn ze op hun gemak aan het oversteken. Af en toe haaks een afslag van een zandpad waar dan bij staat 67 km naar Al-Ash-Nog Wat. Dus vanuit 120 km per uur het asfalt afschieten zo haaks een grindpad op. Omdat er uren lang alleen grind te zien was, hebben we ons verdiept in de borden langs de weg. Het waren er in totaal 3 die om de 5 km werden herhaald. 1 was de kameel waar we voor op moesten letten, dat hadden we inmiddels begrepen en 2 was een soort gorilla die de weg over zou kunnen steken, een zeer komische  voetganger, die we ook niet hebben gezien en 3 was de waarschuwing voor Sand Dunes. Ook bijzonder want die waren hier in dat gebied nou net niet, en onverwacht oversteken lijkt me ook nogal kras.

Van tevoren als we wifi hebben boeken we een hotel voor de volgende dag.  De nacht met dat beroerdste hotel in Ash-Shuwaymiyah, waar we geen wifi hadden, dus niet. Vanwege het slechte slapen, de auto langs de weg en Rob zou een dutje doen, heb ik ik op internet met roaming een hotel gezocht. Nou effe op booking.com, zonder verbinding te krijgen en ik ben 55 euro armer. Vanuit Duqm het hotel in Sinaw geboekt en het is altijd weer een verrassing waar je terecht komt. We hebben een puike kamer met een knalharde prive deurbel waar een brandalarm nog wat van kan leren, heb nog nooit een hotelkamer met deurbel gehad. Bij binnenkomst liet de receptionist ons trots de bioscoop van het hotel zien. Allemaal rode pluche banken met gouden krulpoten, rood tapijt op de vloer en rode wanden. Trots zei hij dat vanavond om 20.00 uur de film / voorstelling begon. We zijn benieuwd, hotel met bioscoop, nog nooit gezien. NB, we hebben op de kamer een groene pluche met chroom afgezette zitbank met bijbehorend nylon Perzisch tapijtje, en die zijn goed lelijk. Het eerste wat Rob altijd doet bij binnenkomst is het bidkleedje boven op de kast leggen. Die avond bij Domino een pizza gescoord want we wilde op tijd voor de film zijn. In de bios van het hotel waren we (zoals overal) de enige klanten. Deur van het slot, coulissen open maken door de bioscoopmaster op blote voeten. Computer opstarten en draaien maar. De meeste films waren in het arabisch en uiteindelijk vond hij een engelse film. Deed het licht uit en vertrok. Daar zaten we dan met zijn tweeën naar schietende soldatenbeelden te kijken en we zagen dat het nog 2,5 uur zou aanhouden. Een draak van een film. Na 5 minuten zijn we naar buiten gegaan en gezegd dat ik zo'n slaap had, en heel erg  bedankt. 

De  volgende dag weer op pad. In Nizwa de oude stad en Omaans grootste fort bezocht. Het was wel helemaal kapot en "over" gerestaureerd. Alles was glad afgesmeerd. Sommige houten deuren waren nog authentiek en mooi. Ook de kasteeltuin was mooi en de verblijven van de vroegere imam en de sultan waren mooi gedecoreerd met tapijten en "lig" banken rondom. Lopend door het oude stadje zagen we voor het eerst sinds 2 weken de eerste toeristen. We zijn nu in een authentiek gebied waar soms georganiseerde en begeleide toeristengroepen komen. Gisteravond in het dorp was ik de enige vrouw die daar rondliep. Zojuist bij ons zeer charmante authentieke gasthuis aangekomen, en we zijn weer de enige gast. Kregen daarom de beste kamer. En voor het eerst in de Ramadan stond er binnen koffie klaar met dadels als we zin hadden. Heel bijzondere k usse kamer in een oud gerestaureerd musbrickhouse. Op het dakterras, met prachtig uitzicht over de oase. Om ons heen staat een dorpje met totaal vervallen, ingestorte en verlaten originele musbrickhouses van honderden jaren oud. De tand des tijds zal ze totaal doen verkruimelen. Oman bescherm je historie, jullie hebben geld zat  !