Campings du Maroc.

We hebben nu heel wat campings in Marokko gehad en de kwaliteit ervan is ………… tja, wat zullen we ervan zeggen ……..

Onze Franse campinggids Campings du Maroc heeft voor de campings de volgende aflopende classificatie:

1.       Recommandé - NL: Aanbevolen

2.       Très Correct - NL: Zeer Correct

3.       À Peine Correct – NL: Ternauwernood Correct

4.       À Eviter – NL: Te Vermijden

5.       Hors Catégorie – NL: Buiten elke Categorie

6.       À Suivre et aux pages du guide – NL: Wordt vervolgd en valt buiten deze gids

Buiten deze categoriën spreekt de gids ook nog over campings als (7. ?) À Oublier – NL: Te Vergeten, en de zogenaamde campings (8. ?) À Disparu , oftewel de verdwenen campings, deze zijn er soms wel en soms niet, zeg maar een soort spookcampings.

Neem bijvoorbeeld de camping aan de Middelandse Zee “Camping Municipal De Kariat-Arkmane” waarover onze campinggids het volgende schrijft: ….. Ne vraiment pas une escale, carcasses rouillées de voitures, santaire infect, douches inutilisables et prix exorbitant, …… etc., etc. – dus een camping met verroeste autowrakken, goor sanitair, onbruikbare douches en een zeer hoge prijs. De gids geeft de classificatie (9. ?) Bouwvallige Zooi en adviseert dan ook om deze weg niet in te slaan. De gids staat bol met dit soort campings en adviezen, zoals ook het op zoek gaan naar een in slaap gevallen Guardiens. Het is werkelijk komisch om deze gids te lezen, en dat wetende dat Fransen niet eens zo kieskeurig zijn.

We hebben één keer een camping gehad in de categorie 1. Recommandé en hier werkten zowaar enkele toiletten en stopcontacten, de rest die we bezocht hebben viel in categorie 3. t/m 6. (en verder ….. t/m 9. ?), dus uiteenlopend van gewoon treurig via zeer treurig naar giga dieptepunt en regelrechte vuilnisbelt. Kortom een campingbezoek in Marokko is een hele uitdaging en men moet tegen een stootje kunnen. Ergo, men moet zelfvoorzienend zijn en dat zijn wij gelukkig ook.

Soms is het daarom gewoon lekker om je vrachtwagen uit te laten rollen voor een restaurant, met aan de ene kant een tractor en aan de andere kant een vrachtwagen geparkeerd en boven onze “slaapkamer” een grote straatlantaarn, om daar lekker voor het terras te overnachten. En dan lekker sardientjes van de barbecue eten. Daar wilden we dan wel graag bestek bij. Ze keken ons met grote ogen aan en kwamen toen aan met 2 vorken. Nadat we daar even naar gestaard hadden ging Rob vragen om ook nog 2 messen. Ai, dat was niet zo eenvoudig. Er werd iemand geroepen die een sleutel moest zoeken. Aan een houten bureau zat een man die met de sleutel het laatje open maakte en daaruit kwamen uit een speciaal groezelig doosje: 2 gifgroene fluorescerende radioactieve aardappelschilmesjes die we mochten gebruiken. Helemaal trots, en wij konden zowaar met mes en vork aan het eten. Vandaaruit langs de weer prachtige kustweg gereden (de N16 die helemaal wordt vernieuwd) en geëindigd op de camping ecologique Cala Iris met 5 staanplaatsen. Met zowaar afvalscheiding in 4 tonnen, een ongekende luxe. Prachtige baai waar we over uitkeken, op een rotspunt gelegen, een vissershaventje aan de zee ongeveer 40 meter boven zee nivo.  Effe bijkomen en wat kletsen met de enige mede-camperaars, een Duits stel die met een hagelnieuwe 4x4 Mercedes bestelbus aan het reizen waren. Alles piekfijn in Ordnung. Een groot contrast met de Fransman die de dag daarna op hun plaats kwam staan. Een smerige oude aftandse afgeleefde 4x4 waar werkelijk  alles aan kapot was, en hij kwam ’s-middags om een uur of 3 keihard half dronken aangescheurd en rolde zijn auto uit. Begon meteen te lullen over hoe goed hij het allemaal wel niet georganiseerd had. Hij sliep in zijn auto ergens tussen de rotzooi (een slaapplaats was niet te ontdekken), er hingen wat draden geknoopt aan het plafond verbonden met zijn douche-installatie.  In de avond begon het te regenen en de volgende dag nog steeds. Het was kouder geworden. Via de kustweg verder gereden en de keuze van campings was weer niet veel, dus we moesten naar camping Chmaala in Bou Ahmed in de categorie 4. À Eviter. Volgens de gids was het enige goede aan deze camping de prijs, en zelfs dat was niet eens zo. De kippen, de geiten, de schapen en de katten hadden de camping overgenomen en er werkte nog 1 kraantje waar nog wat bruin water uit kwam en verder was het 1 grote vuilnisbelt. De poort naar het strand was dichtgemetseld. De guardien was even nergens te vinden, want die was à dormir. Om 22.00 uur werd er geklopt op de deur door de politie of we ons wilde identificeren. Hij heeft circa 20 foto’s genomen van onze paspoorten. Het was overduidelijk dat hij een politieagent was, want hij was op de brommer, gekleed in een pyjama broek, van dienstwege verstrekte badslippers en een giga politiepet op, en het menneke was niet groter dan 1,30 meter. Hij deed zeer gewichtig zijn belangrijke werk.