No seaturtle en geen wifi

Nadat we een avond op het seaturtle resort hadden gezeten, zonder een schildpad te hebben gezien, zijn we terug naar ons hotel gegaan. daar waren 2 Nederlanders (man en vrouw) op twee BMW motoren die al 15 maanden onderweg waren. Zij hebben de oversteek vanuit Mombassa-Afrika met een containerboot naar Salalah-Oman gemaakt. We zijn die ochtend om 04.45 opgestaan om naar het strand te gaan in de hoop toch een schildpad te zien. Na 2 uur over het strand gesjokt en wel sporen van een uitgekomen nest van baby--schildpadjes en een grote schildpad gezien. Moe terug naar het hotel om nog een uurtje te slapen. De motorrijders gaven ons nog een tip over een hotel in Duqm want het is een lange rit van 500 km naar Salaleh met maar om de paar een hotel dat open is.

In Duqm hadden we dus een echt prima hotel, gerund door Indiërs die erg vriendelijk waren en rondtollend (ja of nee ??) knikkend met hun hoofd, you are very kind, ons met een grote auto naar het ontbijt brachten (200 meter  verder). Onderweg (200 meter)  zagen we enkele kamelen hun zij en rug schurend tegen een vuilnisbak staan. We gingen vol goede moed op stap, lekker geslapen en goed gegeten. Al rijdend werd de weg en ook de snelweg geblokkeerd door hele groepen loslopende kamelen, van soms wel 50 en ook ezels die er verrassend goed uitzien. Dus niet van die sneue Griekse afgeroste ezels die hun hoofd laten hangen en de moed helemaal hebben opgegeven.

Het landschap is prachtig. Lekker dor, veel stenen diepe canyons / kloven, soms erg bergachtig en wadi's en soms onbegrijpelijke verkeersborden. Een enkele keer was het landschap spierwit, het leek net of het gesneeuwd had, maar dat zal wel niet bij 30 graden in de schaduw. Wat trouwens wel een lekker temperatuurje is aan de kust hartje winter hier. Vooral van die grote borden die helemaal door de zon zijn gebleekt zodat er geen letter meer op staat. Het is toch al lastig navigeren, want eenzelfde plaats heet op 2 kaarten van ons verschillend en op mijn digitale maps.me ook weer anders en weer anders op verbleekte verkeersborden. Erg verwarrend dus.

Allebei vonden we het ineens zo stinken in de auto. Voor ons reed een truck waaruit we via de laadbak een doorlopende straal bloed en zooi de weg op zagen lopen, vermoedelijk slachtafval. Getver. Even een zandpad richting zee genomen voor een frisse neus. Op het strand waren kleine vissersbootjes net binnen en die waren vis aan het overladen. En daar staat ook een truck op het strand. Een verlaten soort MAN KAT (zoals onze gele koprol-camper) met een andere cabine erop. De vissers kwamen uit Bangladesh en begrepen er niets van dat we gingen kijken, en foto's maken van zo'n oninteressante roestige truck. Toen ze zagen dat Rob foto's maakte ging er 1 heel trots voor zijn Isuzu vrachtwagen staan en hebben ook maar een foto van hem gemaakt. Hij ook blij.

Het was een lange dag en het lukte maar niet om een slaapplaats te vinden. We stopten nog  bij een motel waar even niemand was, maar de man van het naburig winkeltje zei tegen ons dat er misschien straks iemand kwam om de zaak open te doen, maar vertelde wel dat als je er sliep je volgens hem huidproblemenkreeg. Nou laat dan maar, dan weer verder.

Uiteindelijk in het  plaatsje Ash-Shuwaymiyah,en nog wat, konden we slapen in een"motel" achter het benzinestation. Bij dit benzinestation werden ook vissersboten op een trailer getankt. Het was heeeel vies, klein, bedompt, alles kapot, een keihard bed, geen wc papier, grote gaten in de muggehorren, uiteraard geen zeep & shampoo, wasbak die van de muur afviel, airco met 1 stand (lauw), geen wifi en het duurste waar we ooit geslapen hadden. We hadden geen keus en dat wist de eigenaar, want het volgende hotel was 250 km verderop en we gaan hier niet 's nachts rijden. Hij was ook nog chagerijnig en lui. Die avond naar het strand gelopen waar oude pick-ups vol met wel 40 vaten van 25 liter elk met benzine erop, op het strand rondcrossten. Als er een team van 4 mannen aankwam dan werd de benzine overgeheveld in de boot en de pick-up duwde vanaf het strand de boot de zee in, terwijl aan weerszijden 2 man meeduwde en erin sprongen. Een nachtje vissen in de donkere nacht. De jeeps op het strand waren totaal verrot oor het zeewater, maar reden nog wel, onverwoestbaar die Toyotaas en Nissans. Op het strand reed ook een Omanier in natuurlijk een witte grote Toyota landcruiser, en de vraag where are you from?. Opmerkelijk is dat deze grote auto's allemaal een grote gekleurde sticker op de ramen hebben met precies hetzelfde energielabel als wij op elektrische apparaten hebben, zullen wel zuinige auto's zijn. Die energielabels zitten midden op de voorruit of zijruit, zodanig dat de bestuurder er veel last van moet hebben, handig hoor zo'n sticker. Even later vroeg hij of we in dat slechte motel sliepen. Ja dus. Achteraf hebben we niet geslapen, te beroerde accomodatie. Bovendien waren ze een verdieping boven ons met een machete kokosnoten aan het hakken. Dezelfde avond hebben we een  Zwitsers echtpaar gesproken van 77 jaar oud die in het dorp aan het eten waren. Ze hadden 4 jaar in India gewoond en reisden nog veel, waren  voor de 2de keer in Oman en waren ook met hun Landrover naar Mongolie geweest. En zij hadden ook nog nooit zo'n slecht hotel gehad. Hier kwamen we ook 2 overland-trucks tegen in het dorp die water aan het tappen waren bij de moskee (voetenwaskraantjes!). Allebei Fransen. Een met een moderne en dure Man-truck en kleine kinderen en de andere met een oude blauwe Magirus-Deutz truck. In de blauwe truck zat een echtpaar van onze leeftijd en was al 5 jaar onderweg door Afrka en hadden ook geen huis meer. De oude truck was volgens hen vrij probleemloos, behalve dat de truck het soms wat warm had, maar hij ging er niet kapot van. Ook zij waren overgestoken vanuit Mombassa.

De volgende dag brak op stap, de wadi in over een steenslag pad vol kuilen en brokstukken op naar een kloof met een (vermoedelijk droge) waterval. Na  een paar km geschud toch maar omgedraaid want het werd te heftig voor onze huur suzuki jeepje, we moeten hem tenslotte ook weer heel inleveren. Inmiddels begonnen onze darmen ook wat te rommelen van al het niet definieerbare eten dat we kregen. Onderweg langs de kustroute was het prachtig. Verlaten wegen, op de kamelen na, mooie vergezichten en canyons en een waterval die ook zijn beste tijd had gehad. Deze hele dagtrip zijn we nul auto's tegengekomen, behalve een militaire checkpoint.

We zijn in de stad Salalah rechtstreeks naar een hotel gereden en Rob sliep binnen de minuut. We moesten wel eerst iemand in het hotel wakker maken om een sleutel te bemachtigen. We konden hem niet verstaan, maar hij liet ons een soort appartement zien en wij knikten en hadden een deal. Slapen en een dag bijkomen met wat Norrit, Immodium en water. Zojuist een ontbijt gehad van water met een rol volkorenkoekjes.