Salalah west richting Yemen.

We hadden onze was weggebracht naar een Laundry vlakbij ons hotel. Het was een klein winkeltje vol met zakken wasgoed en chaos. Hij kon onze spullen wassen voor 200  baisa per kledingstuk. Toen hij ging tellen per sok, griste Rob die snel weg, want dat zou 400 baisa (=1 euro) worden voor een paar sokken. Nee, die Hollander is niet gek. De was konden we de volgende dag schoon en droog ophalen. In het hotel aangekomen miste ik mijn witte kniebroek en we waren een ons onbekende boxershort rijker. Terug naar de Laundry met de boxershort en ik wilde mijn witte broek terug. Aha, die Indiër ging bellen en hij zei ons 5 minuten te wachten. Na tijdje kwam er een andere Indier aan op een hele oude Engelse fiets met mijn witte broek. Die hing dus blijkbaar nog bij hem thuis aan de waslijn.

Ik mis onze camper ontzettend. We hebben nu ruim 1200 km naar het zuiden gereisd met nauwelijks hotels en daardoor zijn we erg afhankelijk van waar we stoppen. Heerlijk om je eigen huis (op wielen) en spullen bij je te hebben. Je stopt waar je maar wilt, rijdt het strand op en geniet van het uitzicht. Je kunt met de MAN's bijna overal komen en dat is in dit soort landen fantastisch, want alleen de hoofdweg is een fatsoenlijke asfaltweg. Zodra je die verlaat heb een een sterke jeep nodig of iets dergelijks. We hebben weliswaar ons Suzuki Vitara jeepje, maar die is niet opgewassen tegen dit soort terrein hier. Dat gaat ie niet overleven. Bovendien is het ook nog ramadan en alle horeca is tot het donker dicht. Vanavond om 19.00 uur mijn eerste koffie. Geen ontbijt te  verkrijgen, dus het worden bananen, koekjes, water en een soort warme vloeibare kaas uit een pindakaaspot.

Vandaag een prachtige tour gemaakt naar Al Marneef cave and blowhole's. Die blowholes zijn gaten in de rotsgrond vlak langs de kust waardoor het zeewater met lucht naar buiten geperst wordt door de golven op zee door ondergrondse gangen. Ook naar het Shaat Sinkhole en Shaat Vieuwpoint, weer videootjes en fotootjes gemaakt. De natuur is overweldigend. Het is hier enorm bergachtig. We stonden op uitkijkpunten langs de kust waar het wel een paar honderd meter recht omlaag liep. Niet te dicht bij de rand komen dus. Onderweg passeerden we nog een militair checkpoint, hartstikke vriendelijke sodaatjes, maar wel goed bewapend, ze vroegen waar we heen gingen. Je laat het wel uit je hoofd om door te rijden, eerst een pick-up met een machinegeweer erop met militairen dan slalommend langs betonnen road blocks dan weer 2 militairen met grote geweren, een radio-wagen en nogmaals zo'n zelfde pick-up met dito bewapening schietklaar. Als die legertrucks van hun uitgefaseerd worden kun je er een mooie camper van maken, wel eerst die lelijke woestijn camo kleuren over verven natuurlijk. Na vriendelijk zwaaien mochten we doorrijden.

We zijn tot 80 km voor de Yeminitische grens gereden. Verder mag je niet van de reisverzekering en de rode gebieden van buitenlandse zaken. Oke, dan maar weer omdraaien en terug. Op de terugweg wilde we nog kijken bij een "abandoned shipwreck". Daar was een route over een steenslag weg met steeds groter wordende keien en greppels. Na een km of 5 zijn we omgedraaid. We waren bang dat we onze vakantie vroegtijdig moesten beëindigen vanwege schade aan de Suzuki.

Morgen verlaten we Salalah en gaan we weer naar het noorden langs dezelfde kustweg als we heen gekomen zijn. We waren liever over de andere weg door het binnenland gegaan, maar daar is over een afstand van 800 km geen overnachtingsplek. Er is nog een derde mogelijkheid en dat is op de kaart een gele weg, dus slechter, langs olievelden en een  oliepijpleiding met een beetje mazzel om de 400 km een overnachtingsplek, ook geen slim idee dus. Dan maar weer de eerste paar honderd km langs de kust.